مکان یابی فضایی سبز شهری در شهرداری منطقه ١٥ کلان شهر تهران در محیط gis

امروزه در کنار سیستم­های اطلاعات جغرافیایی، سیستم­های تصمیم­گیری چندمعیاره به­طور گسترده­ای برای حل مسائل فضایی به­کار گرفته می­شوند. در این مقاله با ترکیب دو روش fahp و topsis، روش جدیدی برای انتخاب مکان بهینه با استفاده از سیستم­های اطلاعات جغرافیایی به­کار گرفته شده است. در این زمینه، معیارهای انتخاب مکان بهینه، برای ایجاد فضای سبز شهری در مدل fahp وارد و مقایسه شدند و سپس خروجی مدل fahp به­عنوان وزن معیارها در مدل topsis به­کار گرفته شد. طبقه­بندی فضاهای مکانی در سطح منطقة ۱٥ کلان شهر تهران به­منظور احداث یا پهنه­بندی فضاهای سبز با استفاده از تکنیک ترکیبی مدل­های  fahpو topsis به­صورت خیلی خوب، خوب، متوسط، ضعیف و خیلی ضعیف انجام گرفت. زمین­هایی که درجة تناسب خیلی خوب و خوب دارند، برای ایجاد فضای سبز شهری انتخاب می­شوند. نتایج نشان می­دهد که استفاده از مجموعه­های فازی در ترکیب با مدل سلسله­مراتبی، نه تنها سبب رفع ابهام از مدل atp می­شود، بلکه میزان خطای تورش ناشی از مقایسة دوبه­دو لایه­ها را نیز کاهش می­دهد. درنهایت، ترکیب مدل fahp با مدل topsis، قابلیت استفادة همزمان از نظرهای مقیاسی کارشناسی را در کنار ایده­آل­های موجود همچون افزایش دقت و صحت طبقه­بندی در لایه­های اطلاعاتی، ممکن می­سازد.